Door Bart Jonker
Heemstede/ Bloemendaal – Nadat we vorige week uitgebreid de boommarter hebben belicht, is het nu de beurt aan een andere marterachtige, de bunzing (Mustela putorius). De bunzing is in Nederland vrij algemeen, maar omdat die vooral ’s nachts actief is, wordt het dier zelden opgemerkt. Wie weet hoeveel filmbeelden met de wildcamera’s in de gemeente Bloemendaal van de bunzing worden gemaakt of door video-opnamen van de Bloemendaalse inwoners zelf. Deze beelden wil de gemeente Bloemendaal graag hebben om het leven en de populatie van de bunzing goed in kaart te brengen, in het kader van de biodiversiteit. U kunt deze filmpjes uploaden via: https://www.bloemendaal.nl/actueel/gezocht-camerabeelden-van-nachtdieren-in-bloemendaal.
Beruchte penetrante geur
Terug naar de bunzing. De bunzing is wat lomper en langgerekter gebouwd dan zijn familieleden de wezel, hermelijn of boommarter. Hij is ook minder lenig. De bunzing is vooral te herkennen aan zijn ‘licht gemaskerde snuit’. De vacht is glanzend bruin en op de flanken wat lichter gekleurd. Hij is tevens te herkennen aan de beruchte en penetrante geur die hij afscheidt via zijn anaalklieren bij gevaar of om zijn territorium af te bakenen. In de volksmond wordt de bunzing niet voor niets ‘stinkotter’ genoemd. Vooral als het dier in het nauw gedreven wordt gebeurt dit. Daarbij krijst het dier luid. Bunzings zijn behendige gravers en maken een hol dat meerdere uitgangen kent. Ook kunnen ze wonen in houtstapels of hooibergen.
Nuttig
De bunzing is een ware rover en maakt jacht op knaagdieren als muizen en ratten. Vooral in de middeleeuwen bewees de bunzing de mensheid een grote dienst als rattenverdelger. Ratten kunnen namelijk gevaarlijke ziektes overbrengen, zoals destijds de builenpest. Een nuttig dier dus. De bunzing is de oervader van de gedomesticeerde fret, die tevens als huisdier gehouden wordt en eveneens vroeger werd ingezet bij muizen- en rattenverdelging. Ook pakken bunzings wel slangen of kikkers, hoewel die niet de voorkeur hebben. Bunzings verlammen hun prooi met enkele beten, zonder ze direct dood te maken. De bunzing is een echte hamsteraar. Het verlammen en het niet direct doodbijten van hun prooi, zorgt ervoor dat deze langer voor consumptie geschikt blijft.
Vooral solitair
De bunzing leeft vooral solitair, met uitzondering van de paartijd, die tussen maart en juni valt. De draagtijd bedraagt zes weken en een worp bevat drie tot zeven jongen. Het nest wordt door moeder bunzing fel verdedigd. Na drie maanden kunnen de bunzings zelfstandig leven.
Foto: De bunzing of stinkotter (Mustela putorius). Foto: Bigstock.