Heemstede – Hij heeft zijn hart verpand aan de Schotse Hooglanden, Frits Vermeij, inwoner van Heemstede, zestig jaar oud.
Als een van de weinige Nederlanders (geschat wordt een vijftiental ‘lotgenoten’), heeft hij in een periode van bijna dertig jaar alle 282 ‘Munro’toppen in Schotland beklommen. Een unieke prestatie waardoor hij zich recent bij de Scottish Mountainering Club (SMC) kon registreren als ‘compleator’ 7693. Daarmee kon hij worden opgenomen in het officiële Munroregister. Hij mag zich nu ‘Munroïst’ noemen, omdat hij als een goed ‘Munro Bagger’, lijdende aan de ware ‘Munrokoorts’, alle Munrotoppen heeft ‘afgevinkt’.
Hugh Munro (1856-1919) maakte in 1891 als eerste een complete lijst van alle Schotse bergen met een minimale hoogte van 914 meter (3000 feet). Sinds die tijd heten die bergen Munro’s.
Frits Vermeij lukte het om in een periode van bijna dertig jaar al die 282 toppen te beklimmen. Zijn eerste Munro was in 1995, de Cairn Gorm. In 1996 beklom hij de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk, de Ben Nevis. In de jaren 2000-2024 beklom hij nog eens 280 toppen. Een bekende tocht is The Ring of Steall, met vier Munro’s, nabij Fort William. Tijdens al die tochten was de kortste wandeltijd 3½ uur, de langste wandeldag was 11½ uur. Ook de afstanden waren verschillend, van ruim zes kilometer tot dertig kilometer. In totaal is Frits 876 uur onderweg geweest, verdeeld over 149 dagen, met een loopafstand van 2188 kilometer en overbrugde hij 170688 hoogtemeters.
In het soms rauwe klimaat van de Schotse Hooglanden, met dikke mist en zware regen, sterke wind en een temperatuur nabij het vriespunt, kon hij slechts vertrouwen op zijn routeboek, zijn kompas en zijn gps-tracker. Vaak waren het eenzame tochten door een onherbergzame natuur, door ontvolkte gebieden. Bedenk daarbij dat er geen bewegwijzering is, hoogstens hier en daar een stenen ‘mannetje’. Hij moest zich voorbereiden op elke tocht met behulp van routeboeken en routeverslagen van andere bergwandelaars op internet. Zijn echtgenote Carla vormde zijn supportteam die hem deels begeleidde op zijn tochten en hem vervolgens opving bij zijn terugkeer. Slechts bij één Munro had hij hulp nodig van een ervaren berggids, de Inaccessible Pinnacle, de op één na hoogste top op het eiland Skye. Een rotsbeklimming was toen nodig, gevolgd door abseilen om de beklimming te voltooien en veilig naar huis terug te keren. Zijn laatste en 282e Munro was Ben Chonzie die Frits op 24 mei 2024 eeuwige roem bracht en hem met trots vervulde.
Zijn liefde voor Schotland dankt hij mede aan zijn grootouders, die, zo blijkt uit overgeleverde familieboeken, in de jaren vijftig van de vorige eeuw door de Schotse Hooglanden reisden. De voorbereiding voor zijn Munrotochten werd gevoed door zijn intensieve deelname aan scoutingactiviteiten, die hem het kaart lezen bijbrachten en het hanteren van het kompas, waardoor het navigeren in onherbergzaam gebied hem goed afgaat. Zijn huidige functie als adviseur Geodata bij het Hoogheemraadschap van Rijnland was hem tot hulp bij zijn indrukwekkende prestatie en bracht hem steeds terug van het Schotse Hoogland naar het Nederlandse laagland.
Tekst en foto aangeleverd door Piet Hein Hupsch.