Door Joke van der Zee
Bloemendaal – Februari is misschien wel de beste maand voor het festival ‘Gluren bij de Buren’. Niet alleen zijn binnen-evenementen in de winter een uitkomst, ook willen we na een lange januarimaand wel eens wat meer leven in de brouwerij, een lichtpuntje aan de winterse horizon. Dat brachten muzikanten, dansers, zangers en woordkunstenaars zeker, op zondag 4 februari. Haarlem en Bloemendaal boden een heel scala aan huiskameroptredens en miniconcerten in bijvoorbeeld bibliotheken en welzijnscentra. Het was moeilijk kiezen voor velen. Vast item voor de optredens zijn het laagdrempelige karakter om zo even binnen te lopen en entreekosten zijn er niet. Natuurlijk werd een vrijwillige bijdrage wel gewaardeerd en wie de verschillende podiumkunstenaars aan het werk zag wilde zeer zeker een duit in het zakje doen.
In Bloemendaal klonken Argentijnse tango-klanken vanuit de anders zo rustige bibliotheek. De aanwezigen konden genieten van een ensemble bestaande uit gitarist Willem Gotink, bandoneonist Peter Biesboer en zangeres Evelyne Montens. Hun prachtige subtiele muziek kreeg een live omlijsting van drie dansparen die de tango uitvoerden. Een heerlijk warme traktaties in wintertijd! Overigens kregen de luisteraars ook een inkijkje in de historie van het bandoneon. Het harmonica-instrument is natuurlijk bekend van ‘de traan van Máxima’, de bruid van Willem-Alexander kon haar emoties niet verbergen tijdens het beluisteren van de gevoelige klanken die Carel Kraayenhof uit zijn bandoneon toverde. Toch is het instrument van huis uit Duits, maar met migranten meegenomen naar het veel exotischer Argentinië. Het is dan ook niet gek dat het bandoneon sindsdien ook geassocieerd wordt met exotische klanken. In die sfeer past de tango dan weer goed.
Bij Welzijn Bloemendaal kon je zondag ook ‘gluren’. In eerste instantie had zanger en gitarist Melvin Visser afgezegd wegens ziekte maar hij knapte tijdig op en kon Bloemendalers gelukkig trakteren op een geweldig stemgeluid en dito muzikale ondersteuning. Mooi was dat zijn kinderen er ook bij waren, zo werd hun huiskamer in elk geval verplaatst naar die van de welzijnsinstelling aan de Bloemendaalseweg. Voor de andere toeschouwers voelde dit concert vast ook als knus cultureel evenement. Bijzonder doordat je zo dicht bij de podiumkunstenaars kunt zijn. Dat levert onwillekeurig de gedachte op dat je het zelf ook wel eens kunt proberen. Optreden is niet eng, zo lijken de muzikanten uit te dragen en dat gold zeker ook voor dichteres Nymphaea. Zij wisselde met haar vier seizoenen poëzie Melvin af, zo werd deze middag in het welzijnsgebouw niet alleen afwisselend maar legde ook een kleine nadruk op tekst. Tekst in liedjes van Melvin en de woorden die poëtische lading meekregen van Nymphaea.
Het landelijke Gluren bij de Burenfestival bleek ook in Bloemendaal echt de drempels weg te nemen, het creëren van nieuwe buurttheaters-voor-één dag werd hoogstwaarschijnlijk overal met een dik applaus ontvangen.