Een dag of tien woont Gepke de Leef (57) nu op straat naast de ingang van Kennemerduin waar zij een appartement kreeg toegewezen. Het bevalt haar niet. Ze kan vanuit de rolstoel niet bij de hoge kastjes, het eten is slecht, vindt ze. Smerig vooral en nieuwe infecties kan ze er niet bijhebben, zegt ze. Daarnaast vindt Gepke het personeel niet bekwaam en onbeschoft.

Haar start op deze wereld was ronduit slecht. Gepke bracht haar jeugd door in een tehuis, haar vader overleed toen ze elf jaar was en haar moeder kreeg TBS. Toch worstelde zij zich naar boven. Met een eigen schoonmaakbedrijf had ze het zeker niet slecht. Een aanvaring met een Hoofddorpse wethouder bracht de ommekeer in haar zekere bestaan. Althans, dat is het verhaal dat Gepke als reden voor haar huidige misère geeft. Als inwoonster van de Haarlemmermeer stapelden de problemen zich op. De politie weigerde verschillende aangiftes van haar op te nemen. Voor haar een reden de hakken flink in het zand te zetten. Het deed haar uiteindelijk in de gevangenis belanden. Ze heeft zelfs een verbod zich nog bij het politiebureau in Hoofddorp te vertonen. In de gevangenis vond ze rust, fatsoenlijk eten en medische verzorging. Meestal werd ze na een week of wat weer op straat gezet zonder haar straf helemaal uit te hebben gezeten. Boetes stapelden zich op, maar waar betaal je die van?  Medisch is Gepke er slecht aan toe. Ze wacht op een knieoperatie maar daarvoor moeten eerst ontstekingen worden weggewerkt. Medicijnen heeft ze niet dus blijft het ronddwalen in een cirkel.

Het gehele bericht verschijnt woensdag 10 augustus in de Heemsteder, ook op www.heemsteder.nl