Op 11 augustus opent de foto-expositie van Marjolein Loppies in het Heemsteedse Raadhuis. Haar foto’s tonen de stilte ná de mens. Wat gebeurt er met onze (bewoonde) wereld als de mens plotsklaps zou verdwijnen? Hoe lang duurt het voordat de natuur het weer overneemt? Het is niet de droefenis die ze vast wil leggen, integendeel, er ontstaat een nieuwe schoonheid, de fotografe zoekt juist naar kleur en restanten van het leven dat zich ooit op die locatie heeft afgespeeld. “Ik wil het leven en de energie van voorheen laten zien. De stemmen die nog nagalmen in een fabriekshal, de gesprekken die zijn blijven hangen in een verlaten zwembad. Soms lijkt het wel of de mensen zijn weggevlucht.”
De foto’s zijn genomen op zeer uiteenlopende plekken; van verlaten kolencentrales tot psychiatrische instellingen, van woonhuizen tot ziekenhuizen. “Tijdens het bezoek aan een locatie, vraag je je altijd af hoe het nou zo ver heeft kunnen komen. Zoals een verlaten boerderij in Luxemburg waar je een foto vindt van de man des huizes… met een hakenkruis om zijn arm. Je fantasie slaat op hol. Bijna altijd kun je wel een verhaal verzinnen zoals het geweest moet zijn, maar dan loop je weer een andere ruimte in en het verhaal verandert op slag. Waarom staan er zoveel weckpotten (met inhoud)? Is men bang dat de oorlog weer uitbreekt?”
Voor haar foto’s is ze veel onderweg. “In Nederland zijn het soort panden dat ik zoek nauwelijks meer te vinden. We wonen met teveel mensen op te weinig vierkante meters en als er iets leeg komt te staan wordt dat vrijwel direct goed afgesloten of opnieuw ontwikkeld. Je moet echt de grens over om nog mooie parels te vinden, vooral Italië en Oost Europa zijn favoriet bij mij.”
Het zijn plaatsen die haar verwonderen. “Ik ervaar het fotograferen en vooral het vastleggen van de verlaten gebouwen en objecten als een reis door de tijd. Ik kan mijn fantasie de vrije loop laten. Ik verzin gewoon mijn eigen verhaal.”
“Na afloop van een fotosessie, tijdens het bewerken van de foto’s bedenk ik me hoe makkelijk we nieuw bouwen en oud ‘vergeten’ en afdanken. Typische kenmerken van ons hedendaags consumptiegedrag. Door middel van digitale technieken probeer ik van al het verval dat ik tegenkom mooie kunstwerken te maken. Hopelijk zet dat mensen aan het denken. Gaat hun fantasie ook met ze aan de haal. Ik probeer de stilte vast te leggen… de stilte ná de mens.”
De foto’s van Marjolein zijn te zien tot 31 oktober.
Informatie: www.loppies.nl