Door Eric van Westerloo 

Heemstede – Op 24 februari is het exact een jaar geleden dat troepen van Poetin de Oekraïne binnenvielen. 

Het bracht een golf van vluchtelingen opgang, waarbij ongeveer 5 miljoen mensen hun land verlieten om elders te schuilen voor de bommen en granaten. Ook in Heemstede werd de poort opengezet om Oekraïners op te vangen en hen een veilige omgeving te bieden. In aanvang moest er veel geregeld worden, zoals huisvesting, scholen voor de kinderen, financiële ondersteuning en medische zorg. Den Haag moest met regelgeving komen en zorgen dat gemeenten financieel niet in de problemen kwamen. Een kleine 200 Oekraïners kwamen in Heemstede terecht. De particuliere opvang kwam op stoom evenals gemeentelijke gebouwen die snel werden ingericht voor de huisvesting 

Dankbaarheid
De Heemsteder sprak in het voormalige politiebureau met Alia, Andrey en zijn zoon Alexander. Het zijn verrassende verhalen. Bovenaan staat de dankbaarheid dat de gemeente en de bevolking er alles aan heeft gedaan en nog doet om hen een thuis te geven. Dat neemt niet weg dat er nog een zware last boven hun hoofd hangt. Hoe vergaat het mijn achtergebleven familie, hoe ziet onze toekomst er uit, en hoe krijg ik het lastige Nederlands onder de knie? Andrey heeft een gedeeld gezin. Een aantal gezinsleden woont in Zandvoort, de anderen in Heemstede. Eenmaal per week bezoeken zij elkaar. Hij met een volwassen zoon wonen samen met oma in Heemstede. Vader en zoon werken. De een bij de SnuffelMug de ander in Hillegom bij een bedrijf dat elektrische fietsen assembleert. De dames werken o.a. in een wasserij een garage of supermarkt.   

Een zeker optimisme
Een aantal heeft jonge kinderen en zijn dus wat meer aan huis gebonden. De kinderen gaan gelukkig naar school en pakken zo het Nederlands al aardig op. 

Dromen zij van een terugkeer naar hun vaderland? Ja in grote lijnen wel, maar zijn intussen zo bekend met Nederland dat ze overwegen hier te blijven. Opleidingen volgen, een vaste baan vinden en eigen woonruimte. Er voegen zich steeds meer bewoners bij het gesprek. Zij klagen niet, behalve over de temperatuur in het gebouw. Vooral in de nacht moeten zij zich extra warm kleden. Helemaal ideaal is het niet natuurlijk ze wonen dicht op elkaar en de kinderen maken uiteraard soms lawaai. Een enkeling heeft zelfs al wat eigen meubels aangeschaft. Toch overheerst enige berusting doch zeker ook optimisme naar de toekomst toe. 

“Nederlannders zijn een fijn volk’ 
We blijven een boom die je verplant zeggen ze, maar de boom is in Heemstede goed terecht gekomen. In de taalklas hebben ze contact met Oekraïners die elders in het dorp wonen. Vol lof spreken ze over de inwoners die hen zonder uitzondering open en warm onthalen. “Nederlanders zijn een fijn volk”, is hun conclusie. Een paar familieleden zijn teruggegaan naar hun land van herkomst al overweegt de meerderheid in Nederland te willen blijven. Het zijn gemotiveerde en harde werkers, voor hen zal er dus zeker plaats zijn op de arbeidsmarkt. 

Ze besluiten het gesprek met nogmaals hun dank uit te spreken voor alle hulp van zowel de gemeente als de inwoners. Al is het niet je huis je maakt er het beste van. 

Op de vraag, zijn jullie ondanks alles toch nog gelukkige, antwoorden zij zonder uitzondering positief. De dames willen niet op de foto de heren wel en lopen richting de biljarttafel. 

Foto: De Oekraïners aan de biljarttafel.  Fotograaf: Eric van Westerloo