Op 16, 17, 18 en 24 december speelt Theatercollectief GARP het stuk ‘Nora, het poppenhuis’ in het Haarlemmerhout Theater te Haarlem. Het stuk, geschreven door de Noorse toneelschrijver Henrik Ibsen, is een klassieker in de theatergeschiedenis.
Voor deze voorstelling kunnen kaarten worden gereserveerd op www.haarlemmerhouttheater.nl. Nora, het poppenhuis wordt opgevoerd in het Haarlemmerhout Theater, van Oldenbarneveltlaan 17 te Haarlem. De voorstelling begint om 20.30 uur, inloop om 20.00 uur. Op 24 december begint de voorstelling om 19.30 uur, inloop is 19.00 uur.
Alles draait in deze bewerking om identiteit, of juist het gebrek daaraan. De persoonlijkheid van hoofdpersoon Nora is gevormd naar de wensen van haar omgeving. Zij is er alleen om haar man wat oppervlakkige verstrooiing te bieden als hij thuiskomt van zijn werk. Nora heeft nooit een persoonlijkheid ontwikkeld, omdat alles gericht is op de verwachtingen en behoeften van haar zogenaamde geliefden. Deze stagnering wordt gretig in stand gehouden door haar echtgenoot. Hoe kan Nora ontsnappen uit dit beklemmende leven, is de vraag die zich steeds meer opdringt. Vooral omdat de krankzinnigheid haar in angstaanjagend tempo overneemt. Het 137 jaar oude stuk blijkt verrassend actueel te zijn: zoeken naar identiteit en het innerlijke conflict tussen je aan willen passen en tegelijk autonoom willen zijn, zijn thema’s die momenteel veel aandacht krijgen. Meer dan ooit tevoren stellen mensen hun identiteit gelijk aan het digitale beeld dat ze van zichzelf uitdragen. Het verfraaien van je uiterlijk en dagelijkse bezigheden via social media is daar het treffendste voorbeeld van.
Een poppenhuis baarde in 1879 groot opzien. Henrik Ibsen fileerde de status van een huwelijk, die achter een bedrieglijke façade een lege huls blijkt te zijn. Men ziet in het stuk een huwelijk dat in feite een verknipt rollenspel is, waarin Nora het naïeve kind speelt en haar echtgenoot de minzame vader. Nora wordt in het nauw gedreven door een oude leugen die de kop opsteekt en haar in moeilijkheden brengt. Steeds verder zakt zij weg in een moeras van illusies dat zij zelf gecreëerd heeft. Zij moet zich zoveel geweld aan doen de schijn op te houden, dat ze steeds meer de grip op haar gedrag kwijtraakt. Ook de kijker verliest houvast, door de ambigue identiteit van de personages, terwijl het de hoofdpersoon juist aan iedere vorm van persoonlijkheid lijkt te ontbreken.
Nora ontsnapt, op haar manier. De overtuiging van GARP is dat zij 137 jaar later nog steeds mensen kan inspireren om loyaal te zijn naar zichzelf.